Rouw is rauw foto expositie

9 gezichten. 9 verhalen van docenten en studenten van Firda over de wijze waarop rouw en verlies onderdeel is geworden van hun leven. Een ieder van hun heeft een uniek verhaal en toch zijn ze verbonden. Het ´leren´ omgaan met verlies is die verbindende factor net zoals de dankbaarheid voor het leven en alles wat zich daarin laat zien en voelen. Deze verhalen zijn vanaf dinsdag 28 maart hier op Teezr.nl te zien en te lezen.

Een verhaal met een open einde

In mijn leven heb ik te maken gehad met het afscheid nemen van naaste familieleden, vrienden of collega’s door ziekte, door een ongeval of door ouderdom. De genoemde oorzaken zijn niet altijd van toepassing geweest. Het feit dat iemand die dicht naast je staat besluit om niet meer willen leven, levert naast verdriet ook nog veel vragen op. Het klinkt misschien vreemd maar bij een aantal situaties kreeg ik begrip voor de gemaakte keuze en toch ook wel een gevoel dat achterblijft als in een verhaal met een open einde. Dit open einde heeft het verhaal waar ik in de zomer van 2022 mee te maken heb gehad.

Zonder liefde geen rouw

Op 1 september 2017 stond mijn leven stil… De start van het schooljaar, ik lag nog even bij te komen in mijn bed. Plotseling hoorde ik bonzen op mijn voordeur en terwijl ik naar beneden liep spookten er gedachten door mijn hoofd; René? 

“Dankbaar voor alle voorafgaande zonnestralen die ongemerkt voorbij zijn gegaan.”

Mijn naam is Ayla Bunch, ik ben 21 jaar oud. Ik ben mijn vader verloren op 4 november in 2021. Mijn vader overleed plotseling door de giftige kant van de farmaceutische industrie. Heftige medicatie leidde mijn vader naar de ziekte van verslaving, helaas heeft deze ziekte ervoor gezorgd dat mijn vader plotseling om het leven kwam.  

Mem

“Op een mooie herfstdag gaat mijn moeder (mem) opruimen in de schuur. Ze krijgt een ongeluk en loopt hersenschade op. Het hele gezin dat Pietsje achterlaat staat achter orgaandonatie.”

“Er alleen zijn, was het antwoord, dat is eerst genoeg.”

Net als ieder mens in zijn of haar leven, ken ik ook rouw en verlies. Rouw om iemand die overlijdt waar je verdrietig om bent, maar ook rouw om iemand die je zo na aan het hart ligt, dat je hart echt pijn doet. Mijn ervaring met rouw en verlies die ik een gezicht wil geven, zijn de verliezen die wij binnen onze afdeling en binnen ons team hebben meegemaakt, en de impact die dit op mij maar ook binnen het team heeft gehad.

Papa

Op 1 april 2018 - wat ook eerste paasdag was - krijg ik ‘ochtends van mijn moeder een appje dat de dag anders is begonnen dan gehoopt. Mijn vader is opgenomen in het ziekenhuis met een zware longontsteking en waarschijnlijk een COPD-aanval. 

Stapeltje verdriet

Dit gedicht schreef ik in de periode dat mijn moeder op sterven lag, vorig jaar april 2022. Ik merkte dat het soms moeilijk was om het verdriet toe te laten en er gewoon te laten zijn. Mijn moeder is overleden op 65-jarige leeftijd en ze had toen al 4 jaar alzheimer.

Je bent niet alleen

Mijn naam is Aeryn en ik ben 18 jaar. Op vrij jonge leeftijd ben ik mensen die mij dierbaar zijn verloren. Mijn vader, mijn opa, mijn vriendin, mijn oma en mijn lieve hond. Dit heeft een grote impact gehad op mijn jeugd. Nu 10 jaar later heeft het nog steeds invloed op mij. Om antwoord te geven op de vraag ‘’Gaat het ooit over?’’ Nee, het enige wat je kan doen is ermee leren leven, het accepteren. En cliché gezegd, vooral ervan te leren. Laat het over je heen komen, verwerk het, praat erover met familie. Nog steeds elk jaar met kerst, mijn verjaardag, moeilijke keuzes in mijn leven en mijlpalen is het gemis aanwezig. Misschien minder heftig, maar het blijft altijd.