Herken je dat? Dat je steeds weer in dezelfde situatie terecht komt? Dit gedicht gaat daarover; over steeds dezelfde ‘fout’ maken, totdat je het anders aanpakt!
Pas wanneer je door hebt dat je weer in hetzelfde gat (gewoonte of gedrag) bent gevallen, kun je jezelf eruit bevrijden. Pas als je snapt en ziet wat er gebeurt en wat je doet, kun je kiezen om het anders te gaan doen. En misschien maak je zelfs de bewuste keuze om in de toekomst een andere weg te kiezen…
Uit There’s a Hole in My Sidewalk
door Portia Nelson
1.
Ik loop op straat.
Er zit een diep gat in het trottoir.
Ik val erin.
Ik ben verloren… Ik ben hulpeloos.
Het is niet mijn schuld.
Het duurt eeuwig om er weer uit te klimmen.
2.
Ik loop in dezelfde straat.
Er zit een diep gat in het trottoir.
Ik doe net alsof ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik alweer in dit gat zit.
Maar het is niet mijn schuld.
Het duurt nog steeds lang om er weer uit te klimmen.
3.
Ik loop in dezelfde straat.
Er zit een diep in gat in het trottoir.
Ik zie het.
Ik val er toch in. Het is een gewoonte.
Mijn ogen zijn open.
Ik weet waar ik ben.
Het is mijn schuld. Ik klim er meteen weer uit.
4.
Ik loop door dezelfde straat.
Er zit een diep gat in het trottoir.
Ik loop er omheen.
5.
Ik loop door een andere straat.
Wat is jouw ‘gat in de weg’? In welke situatie lijk je steeds weer terecht te komen?
Hoe zou je dat kunnen ombuigen naar stap 5 in het gedicht? Welke keuze kun je maken om die situatie anders te laten verlopen?
